Nie jestem czarodziejem,
który będzie sny kolorował.
Nie sprawię, by dom wyrósł
na jałowej, twardej skale.
Nie opowiem prostej historii,
bez pochmurnych dni,
wiatru, chłodu i gradobicia.
W środku zimy, nie zabiorę
nas do zielonego gaju.
Nie jestem czarodziejem,
ale czarnym atramentem.
Przeniknie cię mój wiersz.
30 styczeń 2022
(z dedykacją dla J. W.)
Nim słońce wstanie, kochać
będziemy się wierszem.
Skruszony lód zasili
kolory młodych kwiatów.
Wiatr będzie mniej słony,
deszcz twardy, a pocałunek
aksamitny, z akcentem mięty.
Zamkniemy okna i drzwi,
okryjemy się nutą jaśminu,
sandału i czarnego opium,
by w ciszy, w sobie śnić.
Nim słońce wstanie, kochać
będziemy się wierszem.
Kropla po kropli - mieszając
figlarne temperamenty.
Wino przeniknie w krew,
drżenie ustąpi bajce,
a morał napisze się sam.
21 styczeń 2022
Bałtyk o wschodzie, komenda,
marynarz gra…
Dwie wieże nabierają blasku.
Wróć. Nie pójdę dalej sam.
Poranek inny niż zawsze
- miejsce gołębi zajęły
skrzeczące mewy.
A w tle długo wyczekiwany
nieśmiały i nieco pogubiony
uśmiech pod kapturem.
Prawdziwe usta i ich smak.
Bałtyk o wschodzie, słowa,
dłoń przepleciona z dłonią.
Jachty wyczekujące wiosny.
Dwa odległe życiorysy,
stające się jedną opowieścią.
Zimno, deszcz i tawerna
pozwoliły w końcu usiąść,
by spokojnie zrozumieć,
że to się dzieje naprawdę.
Mimo że nie do końca
jesteśmy wstanie to ogarnąć,
zrozumieć dlaczego teraz,
czemu my, i właśnie tak.
05 styczeń 2022
