Brzoza okryła się złotym płaszczem,
kasztany rozbijają się o szary bruk.
Mgła, deszcz i kartki spadające
z kalendarza.
Filiżanki czekają na gorzką kawę,
lampki na białe wytrawne wino,
a poduszki, chcą być dwie.
Niech się malują kolorowe obrazy,
zdobione czerwienią liści klonów.
Niech wiatr rozwieje wątpliwości,
by pewną nogą przekroczyć próg.
Z zapachem lasu we włosach,
pod okiem trzech zielonych świec.
Od nowa - bez starego scenariusza.
30 wrzesień 2022
późno na marzenie. nie ma drugich oczu,
warg i rąk też nie ma - pustka dźwięczy wokół
jak samotna łódka w białe wpływa tonie
i woń pościeli świeżej skrapla się. na skroniach
niewidzialny spokój. idźcie spać - dobranoc -
myśli, co rośniecie w kwitnące tęsknoty.
Jadwiga Grabarz [Włudarczyk (przyp. aut)] – "Poemat półsenny" - 2008
Późno. Choć słońce dopiero co pnie się
wyżynami na szczyty świętokrzyskich wzniesień.
Cień na Wietrzni cofa się pod wschodnie urwisko,
odkrywając ślady stóp na kamienistych ścieżkach.
Wiekowy Telegraf okrywa bukowymi liśćmi
wspomnienia, by choć część z nich pozostała
i wsiąkła głęboko w jego twardy płaszcz.
Koła młyńskie w Tokarni zatrzymały czas,
podobnie jak chęciński kirkut i studnia na zamku.
Róże na Karczówce w tym sezonie nie zakwitły,
a mieliśmy nimi wyścielić łóżko pod dwa nagie ciała.
W woni, spoceni, być jedną cząstką kosmosu.
Niebawem lokalne zalewy pokryje gruba kra,
łącząc kryształowym mostem dwa odległe brzegi,
z których jeden wciąż pozostaje nieodkryty.
Uliczki Starego Miasta zajęły pradawne duchy
Hunów, Gotów i Wandalów - latarnie przygasły.
Tynk pęka i odpada z gzymsów i ścian kamienic.
Sufragańczyk, bobry, a nawet upierdliwe kleszcze
zmęczone nie do końca udanym rokiem
w ostatnich promieniach spadającego ciepła
przygotowują się do długiej, mroźnej zimy.
26 wrzesień 2022
Złe duchy czekają nocą w zaułkach,
atakują od tyłu
i odgryzają ścięgna od kości.
Wrócisz boso, kalecząc stopy
na granitowych ostrzach.
Więc jedz, pij i ciesz się chwilą,
którą niebawem zamienią w piekło.
Za późno na pociąg
i za wcześnie na umieranie.
Znajdą cię, gdziekolwiek byś nie uciekł.
24 wrzesień 2022
(z dedykacją dla ś.p. Wojtka - szczurka)
zdzieram mech z glinianych tabliczek
próbując odczytać zapiski z dzieciństwa*
Poszedłeś spać mój mały przyjacielu
- odszedłeś, jak każdy odchodzi
z mojego życia
i nie ukrywam, że ci w tym pomogłem,
podając truciznę na ostatniej wieczerzy.
Kupiłem bilet, wsadziłem do pociągu
i narobiłem wina na nową drogę życia,
a nawet zostawiłem pralkę, byś mógł
brudy prać.
Stare notatki, są jak stara prawda
- obrazki w zmyślnych szatach metafory.
__________________________
* "ryty z dalekich regałów" 09 paź. 2005
17 wrzesień 2022
Okna w domu póki co mam uchylone,
choć jesień już niemal u progu drzwi.
Myśli burzą się na zewnątrz - kiełkują.
Bóg dał nam dziesięć reguł do złamania,
wolną wolę, miłość, jednego ojca i matkę,
więc nie dziw się, że piszę to w wierszu.
Mogę sięgnąć nieco dalej, niż komin
i wieża średniowiecznego kościoła,
na które patrzyłem w dzieciństwie.
Okna w domu póki co mam uchylone,
mimo że powietrze już pachnie chłodem.
Teraz mam górę czarownic i święty krzyż.
Czytaj, bo piszę dziś akurat dla ciebie,
pozwalam dotknąć wszystko to,
co tak bardzo chciałeś zrozumieć.
Tak. Mam serce, skórę, a pod nią kość,
ale ukradłem wyżej wspomnianemu bogu
prawo do bycia sobą.
Proste historie są dla prostych ludzi.
Możesz siedzieć na garnuszku i wymagać,
twierdząc że tak trzeba i tak ma być,
ale możesz próbować choć trochę pojąć,
dla czemu poszedłem taką właśnie drogą.
Dziś masz to wszystko,
czego nigdy nie zamierzałem ci zabrać,
a na pytania odpowiedz sobie sam.
Popatrz z kuchni,
w wielkiej wodzie jest kilka podpowiedzi,
inne usłyszysz rankiem w śpiewie
przebudzonych białych mew.
Podglądały nas i będą o tym opowiadać.
A wierz mi, że jedynym grzechem,
jaki wówczas narysowaliśmy na bulwarze,
był uśmiech i odrobina poczucia spełnienia.
07- 08 wrzesień 2022
Źle uczyniliśmy, patrząc bestii w otwarte oczy,
wierszem - wbrew ułożonym scenariuszom,
w zamku na litej skale i pod strzechą,
gdzie zatrzymał się czas,
napisaliśmy się głębiej, niż robale
z geologicznego rezerwatu.
Źle uczyniliśmy, ale nie żałuję tego grzechu,
bo nasza miłość (a co to takiego?) trwa
wbrew instrukcji z encyklopedii.
Proste rozwiązania są dla pierdzipiórków i dam
z powiększonymi ustami.
Cycki i dupę można sobie zrobić, ale nie zrozumie
się wschodu, zachodu i wiatru z północy.
Spasiona fura, chopper i drogie whisky w barku,
a ja mam gwiazdy na czarnym, nocnym niebie.
Mały śmieszny pociąg zaniósł nas na królewskie
łono,
zaś duży - klasy premium, zatrzymał nasz czas,
by chiński zegar zaczął go liczyć wstecz.
04 wrzesień 2022
