Bajka kończy się morałem, wiersz pointą,
a rozumienie poety?
Z końcem, dopiero się rozpoczyna.*
Nie utopisz ognia w szklance złotej wody,
ani rosą zmyślnie napisanych łez.
Sok czule wyciskany ostatnie kilka lat
z każdego wspólnego dnia, studzony nocą,
teraz został rozlany. Grunt upił się słodyczą.
Tak. Kiedyś jeszcze wyrosną na nim kwiaty,
jednak nie dla tych samych oczu, dłoni
i nie dla tych samych stóp, by mogły tańczyć
pośród nich w zwiewnej bieliźnie,
a może nawet bezwstydnie, zupełnie nago.
Już nie muszę wierszy pisać nocą.
Słowa wlatują szczelinami niedomkniętych
skrzydeł drzwi i okien. Szepczą, podpowiadają,
a pióro samo płynie po kartce papieru.
Nie pytam co mówi wiatr, który zajął
moje miejsce w domu i nie chce wiedzieć,
jakie teksty sczytujesz z odbicia w zwierciadle.
Niech pozostaną twoim wielobarwnym sekretem.
Chłód i deszcz ustąpiły już miejsca wiośnie.
__________________________
* "Aide-mémoire" 18 sierpień 2018
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz